Stolik nr 2

Mia

Czyli to prawda - odparła i wyraźnie posmutniała - Chciał sie ze mną kochac i okłamał mnie , że to byłby dla niego pierwszy raz - prawie zbierało sie jej na płacz .

kristian.

a jemu omal serduszko nie pękło , nienawidził , gdy jej smutno było - chodź do mnie. - wziął ją na kolana i przytulił - widocznie na ciebie nie zasługiwał no , nie to jest najważniejsze , prawda?

Mia

Otarła oczka . - Nie wiedziałam , że on taki jest . Kochałam go , a on strasznie mnie potraktował .

kristian.

pogładził ją delikatnie po włoskach - no cóż , tak czasem bywa. Widzisz , ja też mam pecha w miłości. - mruknał przypominając sobie swoją była , zdradziła go cnie , a on sie w niej zakochał. Noi dlatego teraz tak z dystansem podchodzi do kobiet , chociaz Mia jest dla niego jakoś tak wyjątkowo. Ale czemu ? sam nie wie

Mia

Si , jestesmy jak bratnie dusze - usmiechnęła sie - Ja wole przyjaźnić sie z chłopakami , a nie być z nimi . To mniejsze zło . - załkała cichutko .

kristian.

- dobrze , nie płacz już . - powiedział drżącym głosikiem , aj , żal mu się zrobiło , najchętniej to przywalił by miguelowi. grr

Mia

Otarła oczka i przytuliła sie do niego bardzo mocno . Był dla niej taki dobry , dazyła go wielką sympatią . Bardzo wielką . Podobnie było i jest z Gastonem .

kristian.

- co będzie jak nas ktoś zobaczy , pomyślą sobie bóg wie co

Mia

Masz rację - odparła i bardzo szybko wstała z niego . Usiadła na krzesełku . - Perdoname , nie powinnam sie tak rozkleiać .

kristian.

- no nie powinnaś, nie powinnaś. Miguel nawet na łzy nie zasługuje.

Mia

Spuściła oczka . Nadal kochała Miguela , pero była na nim bardzo zawiedziona . Nie sądziła , że ktoś tak dla niej wazny moze ja okłamac .

Mia

Po chwili milczenia Mia znowu zaprzątneła sobie główkę Miguelem . Wybuchła z płaczem i uciekła stąd .